samo życie

To co , mamy dziś wigilię ? Podobno najcudowniejszy dzień pod słońcem. Niby tak , każdy sobie składa życzenia jest super. Każde te święta są dla mnie takim samym wydarzeniem co zawsze , czekanie na życzenia od kraszy i smutek kiedy ktoś o mnie zapomni. Teoretycznie w tym roku prawie każdy to zrobił , oprócz najważniejszych. Czuję pustkę wewnętrzną. Wczoraj się spotkałam z kolegą było bardzo miło , nie czuję do niego żadnych barier , możemy leżeć sobie tak blisko siebie i bez żadnej krępacji. Natomiast z tym chłopakiem z którym się niby spotykam to on nawet mojej ręki nie dotknie - chyba traktuje mnie tylko jak kolezanke. Miła odmiana. Zaznałam trochę ciepła. Dzięki P.

hej.

Pare dni temu kupiłam książkę "kobiety które kochaja za bardzo" , bardzo mnie ona pochłonęła. Dzięki niej , krok po kroku poznaje kim jestem i jakie może być dalsze moje życie. Patrzę bez nadziei w przyszłość. Zrozumiałam,  że nie wiem jak bym się starała nigdy nie będę normalną osobą.

Opisywane są w niej osoby które jak ja żyły w rodzinie dysfunkcyjnej czyli z jakimis dziwnymi zachowaniami lub nalogami. Dzisiejszy wniosek na dziś to , że przez to wszystko musiałam szybciej dorosnąć i od zawsze według nich pasuje do roli kury domowej. Kiedy kiedyś nie chciałam czegoś zrobić bito mnie lub krzyczano. Teraz jestem już starsza , ale pamiętam ,że ostatni raz kiedy tata mnie uderzył to jak miałam 17 lat - jak zawsze o coś. Cały czas poddawano mnie manipulacji i wiecznie żyłam w przekonaniu , że wszystko co mnie spotyka to moja wina. Mam tak do teraz , jeślii nie wyjdzie mi coś z kimś zawsze zastanawiam się co zrobilam źle. Dzisiejszy i wczorajszy dzień cały czas milcze , nie smieje sie , nie odzywam . Nie moge powiedzieć tego co czuje. Do tej pory spotyka mnie w domu to samo co przed 10 laty , nigdy nie moglam powiedziec tego , ze cos sie dzieje złego. Jak powiedzialam to i tak zawsze byla moja wina. Najgorsze jest to  , ze niby jestem starsza , ale wciąż tak samo bezradna. Chciałabym żeby ktoś mi pomógł stad uciec , zostawic przeszlosc , wszystkie złe demony za sobą. Popadam w depresje. Wcześniej nie sądziłam ,że to może być aż taki problem , jednak patrząc teraz na to szerszym spojrzeniem jestem przez to skazana na wieczne problemy, one się nie skończą. Jeszcze dzis kiedy ubieralismy choinke pomyslalam o mojej jedynej milosci zyciowej , kiedy rok temu ubieralismy ją w moim domu. Spojrzałam na kanape jak rok temu , ale dzis on tam nie siedział . Jego juz nie ma i nie bedzie . Jak to jest stracic jedyna milosc zyciowa ? Bardzo źle. Kiedy go spotkałam pierwszy raz wiedzialam już , że to chce za niego wyjść i jemu urodzić dzieci. Jednak przez to , że nie rozumiałam dlaczego zachowuje się tak , a nie inaczej sie rozpadło. Teraz gdybym miała okazję chociaż z nim porozmawiac powiedzialabym mu , zeby dał mi szanse byc z nim , u jego boku. Na zawsze będę go kochać , ponieważ sądze , że już zawsze będę sama. Kocham Cie K.

TINDER.

=\

0

WSZYSCY FACECI SĄ BEZNADZIEJNI.

hejka,

Ostatnim razem tu pisałam 3 dni temu. Ten czas poświęciłam imprezom w sumie. I przez chwilę zapomniałam o wszystkim , a teraz kiedy wróciłam dziś do domu znowu o tym myślę i się przejmuje. Teoretycznie rozmawiałam z tamtym tamtym , ale bez sensu. On mnie robi typowo w ch*ja . Zwodzi mnie , a ja wciąż latam za nim i się narzucam mu chyba. Dziś ja do niego napisałam , bo pomyślałam , że spoko. On wciąż poznaje dziewczyny.. Czemu on szuka lepszej ode mnie ? Nie rozumiem. Chyba potrzebuje czasu na spokojnie , bo bez sensu. Jestem żałosna.

Hejka , jestem tu nowa.

Sądze , że założenie tutaj pozwoli mi pokonać swoją własną nieśmiałość przed ludźmi i w końcu się otworzę na swoje własne skrywane uczucia. Wiem , że tego bloga i tak pewnie nikt nie przeczyta , ale jeśli tak to może moja historia komuś pomoże chociaż przez krótki moment. Mamy dziś 14 grudnia 2019 roku , wiadomo zaczynają się święta niedługo , czyli jak sądze dla wiekszosci najgorszy czas w życiu. Czekam z niecierpliwością aż się to skończy. Marzę już o dniu 2 stycznia.

Pewnie zastanawiasz się dlaczego jest napisane , że ten dzień jest taki sam jak 2 lata temu , a nie rok. Rok temu byłam "szczęśliwa" ze swoim ukochanym. Spędzaliśmy święta razem. Wszystko niby super , ale jednak nie do końca. Obiecywał ,że nigdy mnie nie zostawi , że będzie mnie kochał pomimo wszystko. Znacie to uczucie ? Kiedy ktoś kto jest wam tak cholernie bliski nagle po czasie odchodzi ? Rozstaliśmy się w czerwcu. Dziś jest grudzień , a ja wciąż poświęcam chociaż sekunde na myślenie o nim i jak mu się układa. W tym czasie spotykałam się z paroma osobami , ale albo nie było tego z mojej strony lub z tej drugiej. Aż do teraz , kiedy znowu zakończył się następny rozdział(nie wiem dlaczego , nie moja decyzja). Nie umiem znaleźć sobie nikogo. Tak jak każda kobieta chciałaby chwili stabilizacji albo nie chwili tylko wiecznie stabilizacji. Dostaje ją zwykle tylko w małej dawce, przez jakis czas. Często myślę o tym co bylo i o tym co będzie. Boję się tej pieprzonej samotności. Ostatnia sytuacja mnie dobiła i teraz cierpie. Dlaczego niektórzy ludzie mają wszystko ? a ja nie mam nic oprocz zdrowia. Dla wielu to najważniejsze , dla mnie tez owszem. Jednak budząc  się rano nikt na mnie nie czeka. Nie mam dla kogo żyć , wstawać rano i się starać. Można to nazwać depresją , choc pewności nie mam. Wielokrotnie proszę Boga o wyrozumialość i szczęście , ale pojawia się tylko chwilowo. Takiego szczęścia nie chce . Wtedy strata boli bardziej i niespełnione nadzieje.

KK.